عاشقی محنت بسیار کشید
                                                      تا لب دجله به معشوقه رسید

نشده از گل رویش سیراب
                                                       که فلک دسته گلی داد باب

نازنین چشم بشط دوخته بود
                                                       فارغ از عاشق دل سوخته بود

گفت وه وه چه گل رعنا ئیست
                                                      لایق دست چو من زیبائیست